De Markestien

De Markestien. 30 oktober 2025.

Hier op de grens, tussen Diphoorn en Slien,
net veur - of net nao de negen bommen, daor lig vanof nou weer een machtige stien
die hier ooit met ‘t ies hen is kommen.

Sinds doezenden jaoren bewarkt wij dit laand.
Want dat is de bron van oes leven.
Iendrachtig, in vrede, en met goed verstaand
hebt wij er van nummen en an geven.

Men kwam overien waor de grèens lag der marken.
Dan huuj daor niet meer um te vechten.
Zo kun men iendrachtig veur ’t eigen darp warken,
bewust van zien plichten en rechten.

Zo gung dat hier ieuwen. Zo harmonieus.
Met groot respect veur moeder eerde.
Die gaf en die nam. Men haar ok gien keus.
En naobers luut men in heur weerde.

Want dit heurt bij Diphoorn en dat heurt bij Slien. 
Da’s ooit deur de aolen bevöchten. 
De beide boermarken die vunden een stien
waor zie al een zettien naor zöchten.

Symbool oet de eerde, zo zwaor en zo stark,
lig hier op de grèens van oes beide.
Veur boeren en jagers en heur mooie wark
op heideveld, bouwlaand en weide.

Harm.